116 syf.
10/10 puan verdi
Her insan bir tomurcuktur bir tohumdur en başta. Zamanla toprağa düşer, büyür, gelişir. Bir ağaç olur, bir gül bir çiçek gövdesi olur. Elbet en güzel halini alabilmesi için bir gülün açması, bir ağacın ballı meyvelerini sunması gerekir. Bunlar içinde gövdesine bir özsuyun akması. Bu özsu insan için sevmek, sevilmektir. Bir insan sevmiyorsa, sevilmiyorsa; açmayan bir gülden meyve vermeyen ağaçtan ne farkı kalır. Salt dikenli bir gül ve kuru bir gövde. Hele bir yüreğine o özsu aksın, sevmenin sevilmenin tadına varsın; görün bak nasılda mis kokulu güller açıyor dokunmaya bile kıyamadığınız nasıl da sunuyor size en ballı en güzel meyvelerini. Dünyanın en mutlu insanı olursunuz bunları gördüğünüz de, ne de güzel şeyler varmış dersiniz yeryüzünde. Sevdiğiniz insanın güllerine eğilip kokladığınızda ballı meyvelerini ağzınıza attığınızda, sizin de içinizde bir sevgi peyda olur. Unutursunuz her şeyi. Yaşamak dersiniz ne güzel şey, bu dünya ne güzel yer. Ben bu zamana kadar boşuna yaşamışım, bu güller olmadan bu meyveleri tatmadan. Yüreğiniz ferahlar, haykırasınız gelir dağlara, bir kuş olup uçasınız, olduğunuz yerde durup dururken kalkıp raks edesiniz. Bundan sonra ne gam ne keder varsa yoksa sevmek, sevilmek..
Her insan farklı bir çiçektir farklı bir meyve ağacıdır. Bazısı güldür, güller bile farklı farklıdır kendi içinde; kırmızısı, mavisi, beyazı, pembesi, kadifesi. Bazısı papatyadır, bazısı menekşedir, bazısı kardelen, bazısı mimoza. Her biri farklı bir güzellikte, en güzel halinde en güzel kokularını etrafını yaymak isteyen. Bazı insanlarda ağaçtır mesela. En ballı meyvelerini çevresine sunmak isteyen, gölgesinde herkes ferahlasın isteyen, baharda en güzel çiçeklere bürünmek isteyen. Çiçek insanlarda ağaç olur zaman geçtikçe. Bazısı erken olur bazısı geç olur ama elbet olur. Onlarda isterler ağaç insanların istediklerini. Bir de gelecek zamana yeni çiçek insanlar , ağaç insanlar yetiştirmek isterler sonra. Yetiştirecekleri çiçek insanlarda kendileri gibi açsın, mis kokularını etrafa yaysın, hiçbirisi koparılmasın dalından, hiçbirisi kuru bir çalı dalı, dikenli bir gül olarak kalmasın. Dünya hep, her zaman çiçek kokularıyla dolsun, gölgesinde ferahlanan, ballı meyveler sunan ağaçlar olsun. Bundan sonra ne gam ne keder varsa yoksa sevmek, sevilmek..
Dünya çeşit çeşit açan çiçeklerle, türlü türlü meyve veren ağaç insanlarla güzeldir. Bu farklılıklardır bizi güzel kılan. Bir bahçe düşleyin; içinde pembe, beyaz, kırmızı, kadife, mavi güllerin olduğu ya da dallardan sarkan çeşit çeşit ballı meyve kokularının burnunuza geldiği. "Cennetten bir köşe" dersiniz. Oysa insan ağaçlar bu farklılıkların güzelliğinin farkında değildir. Siz hiç mavi bir gülün beyaz güle "ben senden daha güzelim çünkü maviyim" dediğini duydunuz mu? Ya da çınar ağacının kavak ağacını dönüp "ben yüzyıllık çınarım senin gibi kısa süre sonra yok olmacağım" dediğini. Ya da bir meyve ağacının çınar ağacına "ben meyve veriyorum sen vermiyorsun" dediğini. Ben duymadım. İnsan ağaçlardan çok duydum ama. Kısa, uzun, şişman, zayıf, mavi gözlü, sarışın, esmer, siyahi, beyaz, yerli sözlerini. Demeseler keşke, farklılıkların güzellik olduğunun farkında olsalar. Ondan sonra ne gam ne keder varsa yoksa sevmek, sevilmek..
İnsan ağaçlarda demezler böyle şey aslında, özleri izin vermez. Her insan dünyaya tertemiz en saf haliyle gelir. Büyür, gelişir, serpilir. Tam içine sevmek ve sevilmenin özsuyunun akacağı vakit bir karanlık el sıkmak ister bu suyu. Aksın istemez insanın içine. Bilir ki akarsa farklılıkların güzellik olduğunu anlayacaktır insan. Dünyayı cennetten bir köşeye çevirecektir. Sömürülmeyecektir. Siz özenle yetiştirdiğiniz bir gülün koparılmasını ya da özenle yetiştirdiğiniz ağacınızın dallarının kırılmasını ister misiniz? Ben istemem, hiçbir insan ağaç istemez. Yeter ki farklılıkların güzellik olduğunun farkında olsun. Bundan sonra ne gam ne keder varsa yoksa sevmek, sevilmek..
Bu insan ağaçları birbirine düşüren karanlık elin yaptığı iki koklaşan köpek arasına atılan taşa benzer. Bilmiyorum daha önceden iki koklaşan köpek arasına atılan taşa şahit oldunuz mu? Ben yapmadım a, birkaç kere şahit oldum. İki köpek uzaktan birbirlerini görür. Bu ikisi içinde bir yeniliktir. Kendi türünden farklı bir canlı. Sakin sakin birbirlerine doğru gelirler. Yavaş yavaş birbirlerine sokulurlar, koklaşırlar. Gözlerinde yeni bir canlı tanımanın ışıltısı vardır. Farklılıklarının farkına varmaya, güzelliğini görmeye başlarlar. O ara uzaktan karanlık bir el ikisinin arasına bir taş atar. Bu taş iki canlı içinde bir tehlikedir. İkisi de bir anda hiddetlenir. Zannederler ki bu yeni canlı ona bir zarar verecektir. O sevgi dolu, ışıltılı gözleri bir kin bürür. Birbirlerine düşerler. Oysa o taş atılmasa bu ışıltılı gözler, sevgi dolu mahluklar ne güzel günler geçireceklerdir. Kırlarda koşacaklardır, çöp tenekelerini beraber karıştıracaklardır, birbirlerinin seslerine kulak vereceklerdir, kokularını bileceklerdir. Bundan sonra ne gam ne keder varsa yoksa sevmek, sevilmek..
İşte ağaç insanlara yapılan da budur. Sadece karanlık elin attığı bir taş. Bir tehlike ve ışıltılı gözlerin kine bürünmesi. Oysa birbirlerini tanıma fırsatı verilse, hiç ağaç insanlar isterler mi cennet bahçeleri cehenneme çevrilsin. Beraber bu bahçenin tadını çıkartırlar. Maviyi mavi, kırmızıyı kırmızı, pembeyi pembe olduğu için severler. Yeni yetiştirecekleri ağaç insanları beraber yetiştirirler. Bu huzur yuvasını hiç bozmazlar. Hiçbir açmamış gül, meyve vermemiş ağaç kalmaz yeryüzünde. Yeryüzü gül kokuları ile dolar, birbirlerine en ballı meyvelerini sunarlar. Bundan sonra ne gam ne keder varsa yoksa sevmek, sevilmek..
Ne durursunuz a dostlar? Sarılın yanınızdaki kardeşinize. Sarılın ki karanlık elleri hep beraber kıralım. Dokunamasın hiçbirisi bizim gül bahçelerimize, baharda çiçeğe durmuş ağaçlarımıza. Sarılın ki özsuyunuz kardeşinizin içine aksın, dünya yaşanabilir bir yer olsun, geleceğimize umut dolu gözlerle bakalım. Bırakın kinlerinizi, küskünlüklerinizi, kırgınlıklarınızı bir kenara. Sarılın birbirinize doya doya. İçinizdeki güzellikleri yaşayın. Bugün varız yarın yokuz. Bu güzellikleri tatmadan göçüp gitmeyelim. Yaşayacaksak güzelliklerle, iyi şeylerle yaşayalım. Dostum Sait Faik’in dediği gibi "bir insanı sevmekle başlasın her şey" ama bir insanı sevmekle bitmesin.
Farklılıklarımızın asıl güzellik olduğunun farkına varalım. Yaşar Kemal’in dediği gibi “Benim için dünya bin çiçekli bir kültür bahçesidir; bir çiçeğin bile yok olmasını dünya için büyük bir kayıp sayarım. “
Buradan Yaşar Kemal’in “İnsan dünyada bedeni kadar değil, yüreği kadar yer kaplar.” Sözüyle de dostum gönlü güzel insan 
Rıdvan ‘a Şırnak ‘ a selam ederim.
İki de güzel şarkı sizin için.
youtube.com/watch?v=18rJ43e...
youtube.com/watch?v=7yQI2mU...
Hepinizi seviyorum. O güzel yüreklerinizden öperim. Sevgilerimle.
Yüreğine kalemine sağlık dostum. Varsa yoksa sevmek, sevilmek.. bugün Van'da bir okur toplantısına misafir oldum. Güzel yürekli insanlar ile tanıştım, tabi onlara da Yaşar Kemal'in kitaplarını okumayı önerdim. Biliyorsun bizde Yaşar Kemal grubunda adet oldu sanki bir okur toplantısına dahil olunca elif'in sözüyle dünya genelinde 12 adet olan tişörtten giyip gitmek :))) tabi bende giydim tişörtümü :)
En başta dediğin gibi her insan bir tomurcuktur bir tohumdur. Bende derim hep derine ekersin herşeyi toprağı iyi ise filiz tutar yeşerir.
Bu arada güzel şiirlerinden ihmal etme bizi yenilerini bekliyoruz. Dostça kal mutlu kal varsa yoksa sevmek sevilmek.
1 previous answer
Çok teşekkür ederim dostum. Her insanın yüreği vardır, yeterki yürekler kararmasın. Benimki de yüreğimden düşen küçük bir paredir. Diğer tomurcukların yüreğine akarsa ne mutlu bana . Sevgilerimle :)
1 next answer
Herif amma inceleme yazmış be. :D Dur onu dokundurmadan geçemezdim haha. Bayıldım cidden çok çok iyi yazmışsın. Böyle inceleme yazmak için oturmamışsın sanki masaya, bildiğin duygularını en derinden aktarmışsın. Hatta okurken dedim ki: “şuralara bir yere Sait abim çok yakışırdı yaa” heh işte tam içimden geçtiği anlarda çıkardın karşıma en anlamlı haliyle. Bir de sonda şarkı linkleri gördüğümde aklıma “Türkü dinlemeyen adam olur mu?” sözü geldiğinden bir beklentiyle açtım linkleri ve Neşet babayla karşılaştırdın beni :) Okurken içimde bulunan tüm beklentileri karşıladığın ve kelimelerini bu kadar güzel bir araya getirdiğin için teşekkür ederim “kendi adıma.” Hadi eyvallah ben gidiyorum..
Ben de sana teşekkür ederim Kıvırcık. Yaşar Kemal, Sait Faik okuyan, Neşet Ertaş dinleyen yüreklerde kimbilir daha neler vardır. Vallahi bu saydıklarımla ufacık da olsa bir teması olan kötü insan olmaz. Onun için dünya bir gül bahçesi her insan bir tomurcuktur :) Sevgilerimle..
Elinize ve yüreğinize sağlık ne kadar güzel bir inceleme yazısı yazmışsınız böyle. İçim daha bir neşeyle ve umutla doldu.
Teşekkür ederim efenim :) böyle güzel şeyler hissettirebildiysek ne mutlu :)
Bu kitap bende de var. Hatta okumaktan vazgeçmiştim. Çünkü öncesinde yazarın Zulmün Artsın kitabını okumuştum, bu kitapla o kitabı karşılaştırdığımda içindeki içeriklerin aynı olduğunu gördüm. Fakat bu gün incemeni okuyunca bu kitabı okuma kararı aldım tekrardan. Yüreğine kalemine sağlık.
Rica ederim efendim demek. Keyifle okuduysanız ne mutlu bana :)
Bu yorum görüntülenemiyor
Yüreğinize kaleminize sağlık. Sevgiler
Çok güzel kitap isimlerdinden biri.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.