UNUTMA! BU DÜNYAYA KÜÇÜK DE OLSA BİR BOŞLUĞU
DOLDURMAK İÇİN GÖNDERİLDİN...
Bir gün, çelimsiz, küçük bir kız çocuğu, sokağın köşesine oturmuş; yiyecek,
para ya da herhangi bir şey için dileniyordu. Üzerinde yırtık pırtık giysiler
vardı; yüzü gözü kir içindeydi ve perişan bir haldeydi
Kız dilenirken, sokaktan genç, canlı ve iyi görünümlü bir adam geçti. Kızı
fark etmişti ama belli etmemek için dönüp ikinci kez bakmadı. Büyük ve lüks
evine, mutlu ve rahat ailesinin yanına geldiğinde, çok güzel hazırlanmış
akşam sofrası onu bekliyordu.
Fakat az sonra düşünceleri tekrar o fakir kıza takılıverdi. Duyguları bir
şeylere itiraz ediyordu. Sonra kolay yolu tercih etti ve itirazlarını Allah’a
yöneltti. Böyle durumların var olmasına izin verdiği için...
Ve şöyle bir cümleyle yakındı içinden:
“Allah’ım böyle bir şeyin olmasına nasıl müsaade ediyorsun? Neden o küçük
kıza yardım için bir şeyler yapmıyorsun?”
Sonra ruhunun derinliklerinden gelen bir cevap işitti:
“Yaptım. Seni yarattım!”