Bir başlangıç yapayım diyorum. Hani derler ya "hayatıma temiz bi sayfa açacağım". Hıh işte ben de diyorum. Bazen öyle bir güç, güven, azim, mutluluk, huzur geliyor ki içim kıpır kıpır oluyor. Zorlasam bu enerjiyle çok güzel şeyler yapabilirim. Birçok zor durumda olan insana, çocuğa, yaşlıya, kendime yardım edebilirim.Ama çok değil biraz sonra içim öyle bir kasvet, hüzün, ümitsizlik ve daha pek çok karanlık duygu ile öyle bir kaplanıyor ki dünya başıma yıkılıyor. Sanki az önceki ben, ben değilmişim, o güzel enerjiyle dolmamış, o güzel hayalleri kurmamışım. Sanki o anı yaşamamışım gibi.Anlayacağınız bu gel-git'lerle başım dertte. Ben nasıl mutlu olacağım içim bu kadar karanlıkken? Bir öyleyim bir böyle!?
·
12 görüntüleme
Derdinize deva olur mu, bilemeyeceğim ama yine de bi' kulak kabartın derim:
Bence bir şeyi inatla aramak ve onun peşine düşmek onu bulmamıza yardımcı olmaz. Ondan yakınmaktan hiç bahsetmeyeyim. Mutluluk beklenmeyen anda karşına çıkar. Onun için endişelenme. Ona ne denli güzel bir ev sahibi olabileceğini göster ve bunu yaparken de onun gelmesini bekleme. Mutluluk ya farkındalığın olmadığı yerde yada bir tür gayenin bulunduğu yerden çıkar. Sorarsan şayet nedir bu gaye, basittir derim; anlık hayalden ziyade yapabileceğin bir eylemin sonundaki sevinçtir. Umarım sana bir faydası dokunur...
Tabi ne demek. Yardımım dokunduysa ne mutlu bana. İçinizi dökmek istediğiniz zaman mesaj yoluyla da iletebilirsiniz. Uzunluğun bir mahiyeti yok bilin ki mutlaka okurum. Benim de depresyon benzeri bişey-her neyse artık- yaşamışlığım var. Yalnız değilsiniz yani :)
Sanırım haklısınız bir yerde.Yorumunuz için çok teşekkür ederim. Kesinlikle dikkate alacağım
Sağolun :)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.