Sevişmekten kastım,
Şu sessiz dudaklarından,
Koca bir öpücük almak,
Ve omuzlarından.
Öpmek ki o kadar hafif.
Öpmek ki uyandırmadan,
Şu bin yıllık uykudan seni.
Öpmek ki yetimhanede büyümüş bir çocuğun,
Annesinin fotoğraflarını öptüğü gibi.
Sevişmekten kastım,
Koparmak suratından şu yalnızlığı.
Dudaklarında tebessüm,
Gözlerinde parıltı.
Üstünde toprak,
Altında su.
Suya düşmüş yüzünden çıkarmak sonsuzluğu.
Bana öyle bakma!
İkimiz de öleceğiz.
Yahut sen üstünde toprağın,
Yahut da ben.
Ölülerle sevişmek,
Sevişmekten kastım.
Ölüler ki,
Hele ki benim ölülerim,
Toprağın altında değil,
Toprağın üstünde olup da yanımda olmayanlar.
Nefes alsalar da onlar,
Ölülerdir benim için.
Benim içimde ölenlerdir,
Benim için ölenler değil.
Ahmet Ekinci