Sezgin Kaymaz’ın okuduğum ilk kitabıydı. Bir dil ancak bu kadar akıcı ve güzel kullanılabilir. Yöresel şiveleri kullanmasına rağmen hiç mi sıkılmaz, hiç mi takıomadan okur insan. Çoğu sayfada kahkahalarımı tutamadım, sonunda da gözyaşlarıma engel olamadım. Ömer, Çeto, Hüdai Ağa, Menderes Komiser, Muzaffer Hoca hepsine ayrı ayrı hayran kaldım.
