"‘Bir zamanlar...’ diyorlar; bilmiyorum ne zamanlar
Belki Kalu Bela, belki cennetten kovulduğu zamanlar
Yasak elmayı ben yedim Tanrım
Ya günah için varım, ya da ah
Bir tenim, candan mahrum
Ruhum ediyor bana tamah
Bırakıp gidilen gibiyim, unutulan gibi.
Kehf’in Ashabı’ndan; zamanın terk ettiği.
Yüzyıllarca uyudum; uyandım Tanrım.
Ya düşler için varım, ya yalanlar.
Bir gafilim, kendimden mahrum.
Başım aklımı azad kılar, bırakır; yola salar.
Meylettim de yasa düştüm; sevdaya değil.
Mersiyeler dizilir ardımca. Yuğlar, sagular; Afrasiyab’a ağlanır gibi.
Öldüm ve yine cansız; dirildim Tanrım.
Ya cennet için varım, ya cehennem.
Verimsiz bir toprağım, sudan mahrum.
Çürümüş kemiklerden ibaretim, ne elem!
Gündüzü terk ettim, o da beni terk etti.
Karanlığım, soğuğum. Ve ürkütücü.
Lut’un kavmini bende helak ettin Tanrım.
Ya lanetler içinde varım, ya şafaklar.
Bir geceyim, cesaretten mahrum.
Firavun duaya benimle başlar.
Haramım, yasaklandım, lanetlendim.
Gecede gizliyim, belki de Hayyam’ın şarap kadehinde.
Cehenneme giden yol benim Tanrım.
Ya isyan için varım, ya yanmak için ateşlerde.
Bir günahım, cennetin kapısından mahrum.
Kafi gelir mi kırk tas; kırk sevap, kırk günde.
Karalandım sayfalarca, hiç silinmeden.
Biriktirdim bütün zıtlıkları; iyiyi, kötüyü; akı, karayı.
Sana adanmalıydım ben Tanrım.
Ya sevmek için varım, ya bir nefes.
Bir ömürüm, yaşamaktan mahrum.
Bitsem ve yansam, yansam ateşlerde diyor bir ses.
Kağıtlara yazıldım, kazındım, ezberlendim.
Yusuf kuyuda benimle nida etti, Yunus balığın karnında.
Annemin yüreğindeki benim Tanrım.
Ya hayır için varım, ya şer.
Bir duayım, iman dolu yürekten mahrum.
Bir rüzgar eser, yükselirim; arşa yükselenlerle beraber."
Gülden Korkmaz
·
46 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.