Hastane bizim için yeryüzündeki cennetti. Oradan içeri girdin mi tek bir hayalin olurdu: asla dışarı çıkmamak. Ve çıktıktan sonra yine aynı hayal: hastaneye dönmek. Hastane masallara özgü bır iyilik yuvasıydı; hayallerimizi süsleyen, ulaşılması güç bir mutluluk durağıydı.
Birincisi, hastanede karyola vardı.
İkincisi, süt, yumurta ve beyaz ekmek vardı.
Üçüncüsü, daima gülümseyen ve asla kızmayan, iyi kalpli mayrigler, beyazlar giyinmiş kuyrigler(Erm.Abla. Burada, hemşire.) vardı.
Sayfa 77 - Aras Yay.Kitabı okudu
·
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.