Dost
l should be glad of another death
T.S. Eliot
(Furuğ'un anısına)
Büyüktü
Ve bugünün insanıydı.
Ve tüm açık ufuklarla bağlantısı vardı.
Toprağın ve suyun dilini ne güzel anlıyordu.
Sesi gerçeğin hüzünlü ve dağınık biçimiydi.
Kirpikleri gerçeğin nabzını bize gösterdi.
Elleri cömertliğin saf havasını sundu.
Ve şefkati bize doğru yöneltti.
Kendisi de yalnızlıktı,
Ve aynaya yorumladı aşkla dolu zaman eğimini.
Ve o yağmurun tekrarı gibi taze
Ve o ağaç gibi hep ışığın arasında.
Her zaman rüzgarın çocukluğunu çağrdı.
Her zaman su mandalı ile düğümlerdi konuşmayı.
Bir gece bizlere
Sevginin yeşili sücuttınu öyle açık yerine getirdi ki, toprağın şefkatli yüzüne el sürdük biz,
Ve bir kova suyun dili kadar tazelendik,
Ve defalarca
Birçok sepetle müjde salkımını dermeye gittiğini gördük
Ama olmadı;
Güvercinlerin karşısına oturamadı,
Ve gitti; boşluğun kıyısına
Ve ışığın arkasına uzandı
Ama hiç düşünmedi bizi
Kapıların dağınık telaffuzu arasında
bir elmayı ısırmak için
ne denli yalnız kaldık.
Sayfa 34Kitabı okudu
··
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.