Çakıl Taşları
“Uzun bir yoldu geri döndüğü. Aradığını bulabilmiş miydi? Kumsaldan topladığı çakıl taşları ve deniz kabukları, biçim biçim, renk renk. Arada sırada elini kabanının cebine sokup yokluyordu onları, parmak uçlarında evirip çeviriyor, denizin soğuğunu ve nemini avucunun içinde hissediyordu. İşte şu, diyordu, dalgaları kıyıya vurduğu o kof kütüğün hemen yanıbaşında bulduğum olmalı. Şu, suyun üstünde kaydırmak için fırlatmak üzereyken, son anda vazgeçip cebime attığım. Şu, gözleri oyuk martı leşinin altındaki. Şu, birdenbire elimden kayınca, keskin kenarı sağ avucumu hafifçe çizip kanatan. Sıvaşan bir damla kan kurumuş üzerinde. Tümü de küçük birer parça işte yaşamdan.”
Sayfa 15
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.