Küçükken bir çocuk gözüyle okuduğum kitabı büyüyüp yetişkin gözüyle tekrar okudum ve cocukken kurduğum hayalleri artik kurmadığımi, salt sayıların dünyasına kendimi kaptırdığımi farkettim. Küçük Prens'in garip bulduğu iş adamında kendimi gördüm. Maalesef biz yetişkinler her seye sayilar olarak bakıyoruz. Hic bir şeyle yetinemiyor, olaylara gönül gözüyle bakamıyoruz. Hayallerini ve içindeki son sevgi kırıntılarını da kaybeden yetişkinler okumali bu kitabi öncelikle, çocuklar değil...
