Gönderi
Kitap modern hayatın çarkları arasında çıkışmış Doppler soyadlı birisini hikayesi. Doppler'in iyi bir işi arabası ,evi ve ailesi vardır. Hayatı sürekli bir koşuşturma içerisinde.Ev tadilatlarının biri bitmeden öbürü başlar, işyerinde sürekli bir aksiyon, çoçukların dertleri derken Dopller ormanda bisikleti ile giderken düşer ve yaralanır. Her tarafı yar içindedir.1 ,2 saat ayağa kalkamaz ve esnada bir aydınlanma gelir. Evet orman yaşıyor. Ağaçlar , yapraklar ve hayvanlar.... Modern hayatın içinde bu doğal güzellikleri nasıl bu kadar ıskaladığını düşünür. Kendini sorgulamaya başlar . Sürekli statü peşinde, lüks peşinde, kariyer peşinde bir ömür. Peki sonuç? Huzursuzluk. Bana göre mutlulukla huzur arasındaki fark olumsuzluklara rağmen iyi hissetmedir. Yani mutlusunuzdur, ama trafik sizi bir anda mutsuz edebilir, mutlusunuzdur ama ınstıgrama koyduğunuz fotoğrafın az beğeni alması sizi mutsuz edebilir. Ama huzur kendiyle barışık olma halidir. Olumsuzluklar bu ruh halini pekte etkilemez. Duppler modern hayatın insanlara bu gerçeği ıskalattığını düşünmüş olmalı ki ormana taşınır, çadırda yaşamaya başlar. Yavru geyiği ona eşlik ederken oğlu da onlara katılır. Evet Dopplerin hayatında kariyer hırsı yoktur, teknolojik imkanlar yoktur, lüks yoktur ve hatta görgü kuralları bile yoktur. Ama Doppler bütün bu yokların arasında huzurludur. Çünkü o kendini sorgulamayı başarmış , kendiyle barışmak niyetindedir
Kitap benim daha önceki düşüncelerimi destekler nitelikte. Şöyle ki 26 yaşıma kadar kendime hiç hayattan ne bekliyorum diye sormamıştım.Çünkü hayattan beklentimi ailem ve toplum çoktan belirlemişti. Ve mutsuz olduğum bir gün kendime Ömer Ömer'den ne istiyor? diye sordum. Hayatımdaki büyük boşluğu farkettim. Bana biçilen rolü oynamaya devam edersem 5 sene vade ile araba alıp , 15 sene vade ile ev alıp , sürekli ağır maddi yüklerin altında ezilip , çoçuklarımı özel okula göndermek zorunda kalacaktım ve aklım başıma geldiğinde kendimi çocuklarıma adadım yalanını söylecektim. Doppler işte bunu red ediyor. Toplum ve ailemiz bizden bir sürü görev bekliyor. Peki ya kendimiz? Hayal kurmak hayallerin peşinde koşmak sadece çocukların işimi? Toplumun bize biçtiği rolü oynamak zorunda mıyız? Kendi hayatımızın izleyicisi değil aktörü olamaz mıyız?
·
7 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.