Kitapla ilgili sitede çok güzel bir inceleme yazılmış: ##$##gonderiIdler:33597106.$$#$$ Bu incelemenin üzerine farklı bir inceleme yazmaya gerek görmüyorum aslında. Çünkü incelemede kitap her yönüyle ve derinlemesine irdelenmiş. Fakat yine de birkaç şey söylemek gerekir.
Öyküleriyle tanınmış Vüs'at Orhan Bener'in Bay Muannit Sahtegi'nin Notları isimli bu eseri otobiyografik roman özelliği gösteriyor. Esasen yapacağınız kısa bir araştırmayla Vüs'at Orhan Bener'in öyküleri de dahil bütün eserlerinin otobiyografik eser özelliği taşıdığını siz de göreceksiniz. Bu durumda Bener'in kitaplarını anlamak için Bener'in hayatını da bilmek şart oluyor.
Bu noktada, yazdığı her yazıda veya öykü denemesinden hayatından bir kısım örnekler vermeyi seven bir okur olarak Vüs'at Orhan Bener'in bu tarzını sevdiğimi ve benimsediğimi ifade etmem gerekir. Bence her yazar, farkında olsun olmasın, yazdıklarında kendi hayatından izlere yer verir. Bu kimi yazarda fazla ortadadır, kimi yazarda fark edilemeyecek derecede gizli kalmıştır. Fakat her yazar, her ne yazarsa yazsın, kendisinden yola çıkarak yazar.
Bay Muannit Sahtegi'nin Notları, 81 sayfalık bir kitap olmasına karşın okumak bir hayli zor. Bir kere, başka hiçbir yazarda görüp göremeyeceğiniz özgün bir Türkçesi var Benerîn. Benim gibi ilk defa Bener okuyanlar için oldukça zorlayıcı da bir dili var. Alışmak öyle kolay değil. Alıştığımı tam olarak söyleyemem elbette; ama okudukça anlamaya başladığımı söyleyebilirim.
O sebeple Vüs'at Orhan Bener okumak isteyen okurların okumak için kendilerine en uygun zamanı seçmelerinde fayda var. Gece uyumadan önce Vüs'at Orhan Bener okunmaz bence. İnsan elinde kitapla uyuyuverir. Sabırla ve açık bir zihinle okumak gerekir Bener'i. Başka türlüsü güç.
Son olarak, Vüs'at Orhan Bener'in Türkçe'yi çok güzel kullandığını da ifade etmek isterim. Yazar, "ve" bağlacını kullanmayı pek sevmiyor ve cümleleri "virgül"lerle bağlamayı tercih ediyor. Bunun dışında dikkatimi çeken bir diğer husus da Türkçe olmayan "rağmen" kelimesi yerine Tükçe olan "karşın" kelimesini kullanmaya özen göstermesiydi.
Okuduğum ilk kitabı olduğu için Bener'in dili ile ilgili kesin ve keskin ifadeler kullanmak istemiyorum. Fakat yazdıkları tam bir "edebi eser" olmasına karşın bana hitap edip etmediği noktasında henüz kararsızım. Bir karara varmak benim için şimdilik erken.