Do Sesi, Ferit Edgü'nün şiir tadında öykülerinden oluşan eseridir. Açıkçası kitaptaki öykülere tam anlamıyla bir öykü demek ne kadar mümkündür bilemiyorum; ama şiir tadındaki bu öyküler damakta güzel bir tat bırakırken okuru tarif edilemez hislere sürüklüyor.
Kitap; Ölüm Öyküleri, Yaşam Öyküleri, Saçma Öyküler ve Geçişler bölümü olmak üzere dört bölüme ayrılmış. Her bölümde konu başlığıyla bağlantılı öykülere yer verilmiş. Söz gelimi, Ölüm Öyküleri içerisinde bulunan öyküler damakta bir ölüm tadı bırakırken; Yaşam Öyküleri içerisinde bulunan öyküler damakta bir yaşam tadı bırakıyor.
Hani hayatta bazı anlar vardır, bambaşka bir duygu içerisine girersiniz; ama o duyguyu tarif etmek, kelimelere dökmek imkansızdır. Belki o duyguyu tarif edecek bir kelime daha türetilmemiş, belki de o duyguyu yalnızca siz yaşamış olduğunuz için diğer insanların anlaması mümkün değildir. İşte bu kitaptaki öykülerin okurda bıraktığı his de buna benzer bir his. Mesela do sesi, do notası, gerçekten de ölümü çağrıştıran bir ses, nota. Bilemiyorum, siren sesinden dolayı mı insana ölümü çağrıştırıyor; ama Ferit Edgü'nün bunu tespit ederek Do Sesi üzerine bir öykü yazması çok güzel. Ve inanın tarif edilemez. İnsanı bambaşka duygu diyarlarına sürükleyen cinsten...
Sel Yayıncılık'tan okuduğum kitabın arkasında, "‘Azla yetinmeyi bilen okur için bir okuma eylemi…" yazıyor. Gerçekten de kitabın içerisindeki öyküler birkaç kelimeyle oluşturulmuş kısacık öyküler. "Azla yetinme"den kasıt, kelime azlığıysa, evet öyküler az sayıda kelimelerle anlatılıyor. Ancak hissettirdikleri o kadar da az değil. Ferit Edgü, az sözle çok şey anlatmanın, birkaç kelimeyle yoğun bir duygu aktarımının en güzel örneklerinden birini sunmuş ve bana göre bu çabasında da başarılı olmuş.
Demek ki duyguları anlatmak için o kadar çok kelimeye, sayfalarca yazmaya, uzun uzun tariflere, tahlillere ihtiyaç yokmuş. Birkaç doğru kelimeyi doğru yerde kullanarak veya gerektiğinde susup ucu açık cümleler kurarak da duyguları okura aktarmak mümkünmüş.
Do Sesi'ndeki öyküleri "çerçeve öyküler" diye tabir etsek yanlış bir tabir kullanmış olmayız bence. Zira yazar, vermek istediği mesajı veya duyguyu birkaç cümle ile okurun önüne sunarak çerçevenin içerisini okurun doldurmasını amaçlamış. Tabii böyle bir tarza karşın, her öyküden, yazarın vermek istediği mesajı veya duyguyu almak pek kolay olmuyor. Bazen öyküyü okuduğunuzda hiçbir şey anlamamış olabiliyorsunuz. Sanırım bu kitaptaki öyküleri tam anlamıyla anlamak için iyi bir Ferit Edgü okuru olmak şart. Benim ise okuduğum ikinci Edgü eseri olduğu için, maalesef her öyküyü anladığımı sizlere söyleyemeyeceğim.
Ferit Edgü kaliteli bir yazar. Bu kitaptaki öyküleri ise, asla sıkmayan ve şiir tadında duygu yoğunluğu taşıyan öyküler. Eğer Do Sesi'nin size de ölümü çağrıştırdığını düşünüyor; ama bunu mantıklı bir gerekçeyle tarif edemiyorsanız, Ferit Edgü sizin yazarınız olabilir.
