Toplamı düşünürdü insan. Bir pastanın bir parçasını değil tamamını isterdi. Bir parçayla mutlu olamazdı insan hiçbir zaman. Ayrıntılardan çok bütünlüğe önem verirdi. Küçük şeylerin değerini, geçirdiği anları, anıları unuturdu hep. Doğasında var insanın, sonuçlara odaklanmak, sonuçların içindeki güzel şeyleri unutmak.
Sayfa 75 - Destek YayınlarıKitabı okudu
··
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.