Bazen bir kuyuya benziyor hayat. Kör, pis, zehirli bir kuyuya.Boğuluyorum. Ölüme koşacak mecalim kalmıyor. Kimseyi görmüyor gözüm. Sevdiklerim yabancılaşıyor. Kitaplar tuğla oluveriyor birden. Dostlarımın sesini tanımıyorum. Varlığım bir tele asılıyor. Bir kâbus bu. Bir hastalık.
Sayfa 47
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.