“Eylülde kertenkeleleri göreceğim biliyor musun?” dedi. “Gerçekten mi?
“Gerçekten. Yalan söylemem ben. Eylülde denize gideceğiz ama uzakta; çünkü buradaki deniz kirli. Duvarlarında bir sürü kertenkeleler olan bir şehre gideceğiz.”
“Aferin sana, peki kertenkelelerle ne yapacaksın?”
“Hiçbir şey” dedi gülümseyerek. “Kendilerini hiç yakalatmıyorlar ki.”
“Bazen yakalanabiliyorlar. Bir tanesini yakalıyorsun, boynuna bir ip geçirip gezdiriyorsun.”
Sinirlenerek karşılık verdi:
“Aptal mısın sen? Kertenkeleler kendilerini bağlatmazlar, onlar köpek değil.”
“Elbette ya, bu doğru.”
“Sana aptal dediğimi anneme söyleme. Söylemeyeceksin değil mi?”
“Hayır.”
“Kalbin üstüne yemin et.”
“Yemin ederim.”
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.