Gönderi
136 syf.
·
Not rated
Bu kitabı yaklaşık bir on sene önce de okumuştum, Lenin'den okuduğum ilk kitap sanırım. Yine severek okudum. Adından da anlaşılacağı gibi sol adına kimi aşırılıkları eleştiriyor bu kitapta. Almanya, İtalya ve Hollanda solu özelinde. Tabi Lenin söz konusu olduğunda bağlamından koparmadan okumak gerekiyor. Kitap 1920'de yazılmış. Yani devrimini yapmış bir ülkenin muzaffer lideri, bunun verdiği özgüvenle Avrupa'nın diğer solcularına taktikler konusunda kimi eleştiriler ve uyarılarda bulunuyor. Biz zamanında bu yanlışları yaptık, siz yapmayın diyor yani. Bunun doğru anlaşılması lazım: yığınlar arasında çalışmanın önemine vurgu yaparken; çelik çekirdek, öncü müfreze, parti disiplini vs bunları yoksaymıyor, bunlar zaten var. Seslendiği kişiler zaten bu ilkeleri kabul etmiş kişiler. Bunu şunun için söylüyorum: Lenin'in her kitabından kendi ideolojik konumlanışına uygun kimi yargılar çıkarabilir her sol hareket. Lenin gibi uzun soluklu bir mücadele vermiş bir siyasetçi buna oldukça uygun bir tarihsel deneyim sunuyor. Bundan dolayı bu tarz ayetçi tavırlara, şablonculuklara düşmemek gerekiyor, kitapta da belirtildiği gibi. Parti disiplinin olacak, öncülüğün, ilkelerin olacak ki ondan sonra bu tarz aşırılıklar gibi problemlerin olsun.
Peki sol adına yaprak kımıldamadığı durumlarda bu kitap ne işe yarayabilir? Ne anlamı olabilir? Bence şu: Bu tarz ölgün atmosferlerde ya yılgınlık, ya da toptan retçi aşırıcılıklar boy verir. Ya mücadeleden kaçışın, pasifizmin teorisi yapılır; ya da kendi dışında tüm sol güçleri, aralarında ayrım gözetmeksizin dışlayan toptancı ve sözde radikal tavırlar geliştirilir. Solun bunlarla uğraşması gerekir. Hiçbir yakıcı gündem bu tarz teorik mücadeleyi engellememeli. Öyle olmazsa pratiğin de eksik olacağı ve dolayısıyla gereksiz efor harcanacağı çok açık.
·
66 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.