Merve: "Bir iç dökümü satırlar...": Bir iç dökümü satırlar... Bugün 24 Ekim... Her gün gibi takvimden kopan bir yaprak daha... Herkes tarihi biliyordur. Ama bu tarih benim için çok farklı 7 senedir bu tarihte kalbim yanıyor sanki patlayan bir volkan gibi... Neden mi? Bugün benim ilk aşkımın, prensimin yani aslanlar gibi iki kız babasının* doğum günü. Bizim hiç öyle sürpriz pastalar kestiğimiz, babasının...

Bugün 24 Ekim... Her gün gibi takvimden kopan bir yaprak daha... Herkes tarihi biliyordur. Ama bu tarih benim için çok farklı 7 senedir bu tarihte kalbim yanıyor sanki patlayan bir volkan gibi... Neden mi? Bugün benim ilk aşkımın, prensimin yani aslanlar gibi iki kız babasının* doğum günü. Bizim hiç öyle sürpriz pastalar kestiğimiz, babasının doğum gününde pastanın mumları üflediğimiz günlerimiz olmadı... (*oğlan delisi olan babaların aslan oğlum lafına karşı benimkinin kullandığı kelime) Kırgınım, küskünüm. Nefret ediyorum ve seviyorum, deliler gibi de özlüyorum... Hatta belki de en çok özlüyorum, kızgınlığım da buna izin vermesine... Ve ben çok unutkanım, hiçbir anım yok çocukluğuma dair... Hiçbir kötü anı... Hiçbir güzel anı... Bazen bazı seçişler aynı zamanda vazgeçişlerdir... Ben kötü anılarımı sildim; yanında iyi anılarımdan vazgeçerek... Ve uyku... Sonsuz uyku beni bulana kadar en büyük kurtarıcım, bana verilmiş en büyük merhem. Çünkü uyuyup sabah uyandığımda geceden eser kalmazdı, geçerdi... Her şey geçerdi... Gerçi o zamanlar geçen tek şeyin çocukluğum olduğunu bilmeden geçirmişim yıllarımı... Küçükken sadece dizlerim yara değildi benim... Dileklerim, kalbim, umutlarım, hayatım... Her şey yaralıydı... Bir zehirdi yaşamam ve benim panzehirim onun ellerindeydi... Kırılan kol misali, kırık yer yapmıştı dizlerime; hayatın en küçük cilvesinde yara olan dizlerimi artık hiçbir oksijenli su hiçbir batikon iyileştiremiyor... Ve ben çocuk yaşta hayat savaşımda komutansız kaldım. Kızgınlığım kime onu da bilmiyorum hayata mı, babama mı, kendime mi...? Ben hep özendim, imrendim en çok da kıskandım, ilk aşkı babası olan kızları... Onlar babaları ile gezerken kalbimdeki onlarca balonun ipini bıraktım, uçurdum gökyüzüne... İki tane gözyaşı bıraktım toprağa belki bir gün umutlarıma can suyu olur diye. Her baba kızının ilk kahramanıdır derler. Sen benim kahramanım mısın? Hem kahramanlar her zaman iyi olmaz değil mi? Kötü kahramanlar da vardır, yani olmalıdır... Hiç değilse sen benim ilk ve tek kötü kahramanım olabilirsin, gel sen benim kahramanım ol da, iyi ya da kötü bir önemi yok... Acaba şimdi doğum gününde hissettiklerimi sen de benim doğum günümde hissediyor musun? Acaba ilk göz ağrın olan ben, o gün de kalp ağrısı oluyor muyumdur sana? Ben kadar olmasa da azcık düşünüp, özlüyor musun? Özle; çünkü ben çok özlüyorum seni, bilirsin inadım sana çekmiştir... Bilirsin ben söylemem ama sen bil oldu mu... Ve ben çok kindarımdır, senin sözünü dinleyerek kimseye muhtaç olmamayı öğrendim ama içimdeki kindarlığı atamadım... Benden damlasını esirgeyeni yağmurumla bile karşılaştırmam... Küçükken düştüğümde yara olan diz kapaklarımı görüp bana kızardın, bağırırdın "Bir insan nasıl bu kadar şapşal olur, düz yolda nasıl düşersin" ya da "Ne acelen vardı da koşuyordun, bir şey mi yetiştirecektin" diye. Sonra gelir özür diler elini kalbinin tam üzerine koyar ve "Senin parmağının ucuna diken batsa, tırnağın kırılsa benim şuram sıkışır, kanar" derdin o zaman benim ne dizimde acı kalırdı ne de kalbimde sana karşı bir kırgınlığım... Şimdi bana bunları söyleyen sen kalbimi bu kadar kırmaya utanmıyor musun? Şimdi ben bunu niye yazdım değil mi? Geçen sene bu günü unutmuştum, iki gün sonra aklıma geldiğinde kahroldum biliyor musun, sabaha kadar ağlamıştım... Bir yandan da sevindim, 6 senelik yaram kabuk tutmaya başlamıştı. Yine de iyi mi kötü mü bilemedim. Şimdi bunu yazıyorum ister günah çıkarma de, ister iç rahatlatma, ister dertleşme... Öyle işte... Şimdi sen gelsen... Yüzüne bakmam, damla su vermem diyorum... Ama sen gelsen karşımda durup, gözyaşları içinde bana baksan, sana göl olmaz mıyım sanıyorsun? Şimdi çok yorgunum ve sana çok ihtiyacım var... Ama sana çok küskünüm... Son olarak da bil ki küsmek, özlemeye engel değilmiş... youtu.be/hEoU2rmveys "Küçüğüm, daha çok küçüğüm..." youtu.be/-4pwkVpWhuI "Düşe kalka büyüyorum işte, Biraz yaram var ama geçecek bu gidişle..."

··

119 görüntüleme