Ancak Antigone bu yıkımı ve bu geleceği temsil etmez, çünkü onun krize sürüklediği şey temsil işlevinin kendisidir; içerisinde faaliyette bulunduğu ve bir ölçüde düşünülmez kaldığı kavranabilirlik ufkunun ta kendisidir. Antigone Oeidipus’un çoçuğudur ve bu nedenle şu soruyu karşımıza çıkarır: Oeidipus’un körü körüne başkaldırdığı ve tesis ettiği kurallar Lévi-Strauss ve yapısal psikanalizin onlara sağladığı istikrarı artık taşımıyorsa, Oeidipus’un mirasının getirisi ne olacaktır?
Sayfa 38 - Kabalcı
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.