Bazı kitapların etkisinde kalıyor insan.
Sanki çukurun içinde mahsur kalmış gibi. Çırpındıkça yoruluyor, yoruldukça umudu azalıyor.
Böyle durumlar da yapılacak en güzel şey, galiba bi süre o kitabı okumayı ertelemek.
Şimdi yaptığım gibi "Darağacında Üç Fidan" kitabına bi süre ara veriyorum.
Çünkü o anı yaşadığımı hissediyorum. Ve gözümün önüne darağacında can veren o üç zeki genç geliyor.
Üzülüyor, kötü oluyor, susuyorum...!