Gönderi

Mektup
Kozalak’a... Hamileyim!!! On sekiz haftadır senden bir parça taşıyorum içimde. Bugün ilk tekmesini hissettiğimde söylemeye karar verdim sana. Evet, baba olacaksın ama çocuğun hiçbir zaman sana baba diye seslenemeyecek, kollarının altında olamayacak. Yoktum aylardır. Kaçtığımı sandım senden. Sensiz kaldığım bu yarım bedenden. Meğer ben uzaklaştıkça bir parçan içimde büyüyormuş. Öğrendiğimde nasıl da mutlu oldum, kısacık bir an. Hevesim kursağımda kaldı. Anne olacağım. Bu yaşımda, bir başıma bunun altından nasıl kalkacağımı bilmiyorum. Hamile kaldığım anlaşılınca, yurttan uzaklaştırılacağım. Peki ben, babasız bir bebeğin sorumluluğuyla hayatıma nasıl devam edeceğim? Öğrendiğimde çoktan bütün hücrelerime işlemişti varlığı. Aldırmadım. Yapamadım. Bizim suçumuzu ona yükleyemedim. Ben ve bebeğim uzaklara gidiyoruz. Sana da karınla mutluluklar dilerim. ESMERPERİ (kanatları uçmaz halde)
Sayfa 11 - Epsilon yayıneviKitabı okudu
··
13 görüntüleme
OkurYazmaz Ömer