İyi ki sahaflar var! Tanıdık sahaflarımdan birinin dükkanında rastgele elime geçen ve okumaya karar verdiğim bir kitap oldu Kankurutan. Bir öykü kitabı kendisi. 9 tane öyküden oluşuyor. Bu öykülerden kitapla aynı adı taşıyan "Kankurutan" öyküsü, Altkitap Öykü Ödülünü 2008 yılında almış. Yazarla ve öykülerle alakalı en net diyebileceğim şey şu ki: Farklılar. Hani bazen bir şeyi çok fazla duymaktan kanıksarız, o duygu ya da düşünce artık bizde eskisi gibi etki yapmaz ya; işte benim açımdan Kankurutan bu zinciri kıran bir kitap. Kitapta bilindik konular üzerine hikayeler var bir de hiç bilinmeyen konular üzerine. Hadi hiç demeyeyim, çok çok az bilinen konular üzerine. Bu konular bende Mine Söğüt'ün Beş Sevim Apartmanı isimli kitabını okurken yaşattığı hisleri yaşattı, beynimdeki anlam bulutuna yeni bir kıvılcım yükledi. Bir kitap bana çok farklı şeyler anlatıp çok farklı şeyler öğrettiğinde, evet sanırım en çok o zaman benim için kalıcı oluyor. Bu kitapta benim için kalıcı olacak şu 5 hikaye var: Kankurutan, Kabus Günlüğü, Maykıl'ın Ölümü, Yıldız Haritası ve Kıpkırmızı. Özellikle Kabus Günlüğü isimli öykü içimdeki bir şeylere, tanıdık bir şeylere dokundu. Nereden aklına geldi böyle bir şey yazmak ey sevgili yazar? Gerçekten var mı böylesi? Neden bana 99 depremini hatırlattın? Kastın bu muydu yoksa? Hatırlatmak? Eğer kastın buyduysa, bu yoldan neden gittin? Niye böyle çok farklı ve de çok güzel anlattın? Yazarın dili de çok güzel. Az kelimeyle, sonuca merakla ulaştıran, birçoğunun başaramadığı bir tarzı var. Bir çok hikayede, dayanamayıp hikayenin sonunu okuduğumu, sonra hikayenin devamını öyle getirdiğimi itiraf etmeliyim. Ahh. Bir daha diyorum, Türk hikayeciliği harika bir şey(miş)! Keyifli okumalar dilerim.

KankurutanHande Ortaç · Ayizi Kitap · 20119 okunma

·

50 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Portakal Çiçeği