Behçet ÇelikYolun Gölgesi Behçet Çelik’le tanışma kitabım oldu Yolun Gölgesi.Elimde bir çok öykü kitabı olmasına rağmen bu kitabından başlama sebebim kapak resmi oldu.Asfaltın üzerindeki sahipsiz bir çift postal yüreğimi burktu.İçimde bir yerlere dokundu. On dört öykü var kitabın içinde,çoğunluğu yola çıkmaya ister gönüllü,ister zoraki olan yolculukları anlatıyor.Sonlara doğru bu yolculuklar şekil değiştirip İçe doğru burkuluyor.Öyküler okundukça yakın zamanda geçen olaylar dedim önce,sonra daha gerilere gittim,durdum belki de gelecekte olacak olaylar derken bu öyküler zamansız dedim.Karakter ise belki ben,belki sen,belki o.Bizler ve herkes,yola çıkan,yolda kalan,gidip gelemeyen,geldiğinde eskisini bulamayan herkes.Zihnin üzerine gölgeler düşüren öyküler,tıpkı yakalamaya çalıştıkça aramızın açıldığı mesafeler gibi. İlk defa kalemiyle tanıştım yazarın dili sade,sesi yavaş ve çok naif,derdi var ya da derdi olanları dert etmiş kendine. Vicdanlara dokunuyor,sızlatıyor vicdanları,ama vicdanlara dokunurken,parmak sallamadan,ders vermeden,sessizce usulca adeta fısıldayarak.Bundan sebeple çok sevdim. Dil Azabı,Hebu Tune Bu(Bir varmış,bir yokmuş),Babamın Adı,Başka Zaman adlı öyküleri çok beğendiklerimden. Hassas bir denge kurabilmek lazım, koruyabilmek lazım,boşuna saptamadık şunu vakti zamanında: zanaatkarca bir hünerdir yaşamak,ince işçilik ister, hem nerede nasıl davranacağını ölçüp biçeceksin hem de bunu uygulayacaksın.Ah yeterince zor değilmiş gibi her şey... Bildik,tanıdık bir ses fena bir sığınak değildir keskin köşelerden dönerken.Karşılaşacağını -hiç farkında olmadan- umarken ansızın yokluklarıyla baş başa kalıverdiğin,sessizliğin sipsivri,bilenmiş bir halde canınla birlikte etini de dürttüğü anlarda,köşeleri törpüleyeceğini,kıymıkları alacağını,o andan,o yerden ses hızıyla uzaklaşacağını sanırsın.

Yolun GölgesiBehçet Çelik · Can Yayınları · 201761 okunma

··

25 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.