Gönderi
23 yaşında şişman ve çirkin bir kadın olan Olive, annesiyle kız kardeşini küçük parçalar halinde doğramış ve bu parçaları mutfak döşemesine yayarak kanlı bir soyut tasarım oluşturmuştur. Sonra polisi aramış, olay yerine çağırmış ve avukat istemediğini belirterek mahkemede savunmayı reddetmiştir. Peki neden? Neden hafifletici sebepler öne sürerek cezasında indirim yapılmasını istememiştir. Suçu kendi mi işlemiştir yoksa birini mi korumuştur? Üstelik bazı kişilerin gözünde hantal, mizah duygusundan yoksun, son derece itici, mutsuz, sevgisiz, hiç gülmeyen ve çirkin bir kadındır.
Kitap, bir yandan insanların psikolojisine ve toplumsal yaşam üzerindeki sonuçlarına odaklanarak diğer yandan da -bu kısma kesinlikle katılıyorum, birçok kişi ne yazık ki bu düşüncede - güzel insanların her yönüyle güzel olduklarını, çirkin insanların da her yönüyle çirkin olduklarını, zenginler yasalara uyma, cömert ve nazik olma lüksüne sahipken, yoksullar ve çirkinler bazı suçları işlemeye daha meyilli olduklarını belirtiyor.
Heykeltıraş tam bi polisiye örneği. Polisiye kitapta olması gereken her şey bu kitapta var. Suç, gizem, merak, cinayete kurban giden maktul veya maktuller, olayı araştıran kişi( illâ polis olmak zorunda değildir), suçlunun psikolojik yapısı ve suçu neden işlediği, suçlunun kurbanla olan ilişkisi vs. Bunlara ek olarak bizlerde olayı araştıran kişiye eşlik ediyor, akıl yürütüp birtakım sonuçlar elde ediyor, olayın nasıl gerçekleştiğini anlamaya çalışıyoruz.
İnsanda devam etme arzusu uyandıran, son sayfaya kadar birçok tahminde bulunduğunuz, kısacası türünün özelliklerini başarıyla yansıtan bir romandı Heykeltıraş. Karakterler o kadar muazzam anlatılmış ki. Herbir karakterin kendine has konuşma biçimleri ve tavırları var. Sanki yanıbaşınızda, sizinle aynı masada, aynı koltukta, aynı hücrede. Çok ama çok beğendim. Yazarın diğer kitaplarını da bir an evvel okuma arzusu uyandırdı Heykeltıraş.
·
51 views
Kaydedildi.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.