Bir insanın birbirinden farklı yollardaki neredeyse acı veren hali; yayları çoktan kırılmış bir dizi yapma bebekten artakalmış gibi gözüken kendi resmi. İnsan, böyle resimlerin dünyanın en geçici şeyleri olduğunu düşünür, fakat bir an gelir, bütün bir hayat böyle resimlere ayrılır, hayatın yollarında kalanlar, sadece onlardır, insan sanki yalnızca onların peşinden koşmuş gibidir, ve kader sanki kararlara ve düşüncelere değil, ama bu esrarlı, anlamları bölük pörçük resimlere kulak vermiştir.