Yoksulluğun kötü yanı buydu işte-o hiç bitmeyen şey-yalnızlık. Günler geçer,aklı başında biriyle konuşamazsın; geceler geçer, o tanrısız evine dönersin, hep yalnız, hep yalnız. Belki de zenginsen ve seni umursayan biri varsa, yalnızlık hoş olur diye düşünülebilir; ama bunu gereklilik olarak yaşadığında durum öyle farklı ki!