Çocuk, hadi hadilerle girdi içeri. Kaşları çatık, gözleri öfke doluydu. Annesi, öfkeli olduğundan ve küfür ettiğinden şikayet ederek girdi söze; o da beni dövüyor diye yanıt gecikmedi.
2 hafta önce ilaç yazdırmaya geldiklerinde görmüşüm kısaca ve bugüne randevu vermişim. Normalde 3-4 aya verilir kontrol randevuları. Ben de şaşırdım; anne de erken çağırdın bizi hoca, her şey aynı dedi.
Notlarıma baktım. Anne çocuğu dövüyor yazmışım, elinin üzerinde tırnak izlerini görebiliyordum. Sorunca da saklamıyordu ya, hak etmeden dövmediği için ortada bir sorun yoktu. Çocuk da hak edene küfrediyordu nihayetinde, bunu göremiyordu.
Anneyi dışarı çıkardım. Esas onu çıkarıp beni yalnız dinlemen lazım diye sitem ede ede çıktı. Okuma ödevi vermişim meğer. Herkese önerdiğim için notlarıma yazmam bazen. Okul kütüphanesi eve kitap vermiyormuş, Harry Potter'a da paraları yetmemiş; o da Saftirik almış okumuş. Anlatayım mı abi, dedi. Anlat (ulan) dedim, birden öfke yerine heyecanla parlayan mavi gözlerine dikkat kesilerek.
Henüz hayatın yükü kaşlarından omuzlarına inmemişti.
Hikayesini anlatmayı bitirince, hikayesinin ne olduğunu sordum. Gözlerinde yoğun bir öfke gördüğümü, canını sıkan şeyin ne olduğunu... Annesinin dövdüğünü, okulda bazı arkadaşlarının özel eğitime gittiği için kendisiyle alay ettiğini falan.
Annesini içeri alıp da, oğlunun okulda yaşadığı zorluklardan bahsedince, "Sen de kimseye söylemeseydin gittiğini" demez mi... Benim şalter attı!
Neye yaradı şimdi bu dediğiniz? Söylemiş ya da öğrenmişler, sonuçta böyle bir derdi var. Karşınıza alıp, yavrum canını sıkan şey ne diye sormanız, öğretmeniyle ya da diğer çocukların velileriyle konuşmanız, velisi olarak çocuğunuzun hakkını savunmanız, sorununu çözemeseniz de en azından çabalamanız, bunu ona hissettirmeniz değil midir üstünüze düşen, dedim olanca sakinliğimle.
Gözleri ve kalbi anladı ama diline düşen hangi biriyle konuşacağım oldu.
Annesinden uzakta annesiz büyüyen ben, annesinin yanında annesiz büyüyen çocuğa acıdım.
Randevu vermedim. İlacın bitince, canın sıkılınca, ne zaman istersen gel çocuk dedim. Hastam bitince ben sana bakarım. Ben seni dinlerim...
··
19 görüntüleme
Bugün çok önemli bir şey oldu... Bir çocuk sevindi!
i.hizliresim.com/bV5lyZ.jpg
i.hizliresim.com/XMvBd3.jpg
i.hizliresim.com/RrYJ0Y.jpg
Ne düşündüm; 10 gün sonra bu çocuğun doğum günü. 1K olarak bir Harry Potter serisi toparlayabilir miyiz acaba geldiğinde hediye etmek üzere. Özdeşim kurabileceği, okuma alışkanlığı kazanabileceği bir seri olur. Sıfır da olabilir temiz durumda kütüphanenizden de olabilir. İlgilenenler mesajla bana ulaşabilir.
Off içim acıdı. Bazıları anne olmamalı kesinlikle.
Kaç yaşındaydı çocuk 🙂 ögretmenini de çağırsaydınız keşke...
7. sınıfa gidiyor. Öğretmen görüş formu istiyoruz rutin.
1 sonraki yanıtı göster
O çocuk sizi hiç unutmayacak çünkü siz ona hak ettiği hakkı vermişsiniz.Annesi vahim durumda laf anlamaz anlasana istediği yere çekip haklı çıkarır kendini.Çocuk muhtemelen size anlattığının çok daha fazlasını yaşıyor.O büyüyünce öfkesi bitmeyecek bu gidişle fakat bi o kadar da derin bir anlayışa ve bilince sahip olacak.Bunları iyi yönde kullanır inşallah.Annesinin idrak yollarında taş var anlaşılan.Böyleleri hem psikiyatriste getirip hem de eziyetine devam eder.Üzüldüm ben o yavrucağa annesinin kurbanı olmuş.Ve o kadın yüzünden bir sürü insandan daha çekmesi olası.Allah çocuğun dayanıklılığını artırsın.
Öyle maalesef. Aileye etkileşim rehberliği vermeyi deneyeceğiz. Ne kadar alırlarsa artık. Bataklık orası çünkü.
Son olarak 4 kitap elime geçti, serinin 2,3 ve 4. kitapları ise eksik durumda. Vereceğini söyleyen kişinin mesajını ise bulamıyorum, muhtemelen silmiş olabilir. Katılmak isteyenler bana ulaşabilir yeniden. Ona göre eksikleri tamamlayıp kontrole çağıracağım çocuğu.
Hayattan insan manzaraları...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.