Gönderi
“Günlük yaşam içinde çok büyük bir sır vardır. Herkesin bunda bir payı bulunur ve herkes onu bilir , ama pek az kimse bu konuya kafa yorar. Çoğu kimse onu olduğu gibi benimser ve ona asla şaşırmaz. Bu büyük sır, zamandır. Onu ölçmek için saatler ve takvimler yapılmıştır ama bunlar hiçbir şey ifade etmez. Herkes çok iyi bilir ki bazen bir saatlik süre insana ömür kadar uzun gelirken, bazen de göz açıp kapayıncaya kadar geçip gider. Zamanın bu garip kısalığı ve uzunluğu, o saat içinde yaşanan olaylara bağlıdır. Çünkü zaman, yaşamın kendisidir. Ve yaşamın yeri yürektir.”
Kitap çok şey anlatan dolu dolu bir kitap bence . Her şeye zamanımız yok diyoruz sanki zaman sevdiklerimizden kıymetliymiş gibi birer makineye dönüşüyoruz.
Zamanla beslenen duman adamlar var ve bunlar insanları kandırıyor kitapta. Sevdikleri insanların gereksiz olduğunu zamanın değerli olduğunu söylüyorlar. İnsanlar çocuklarına bile zaman ayırmaz oluyor. Hepsi para kazanmaktan başka derdi olmayan ve bir saniye bile kaybetmemek için asla durmayan makinelere dönüşüyorlar. Momo hariç . Momo evsiz bir kız çocuğu. Momonun en önemli özelliği dinlemeyi bilmesi. Ama dinlemeyi bilen sıradan bir insan gibi değil. Hiç ağzını açmıyor dinlerken ama insanlar onun bakışlarından aradıkları çözümü , cevabı bulup mutlu ayrılıyor yanından. Keşke herkesin Momo su olsa . Eski bir tiyatro alanında yaşıyor. Kitap Momo’nun oraya yerleşmesi ve arkadaş edinmesi ile başlıyor. Daha sonra duman adamlar geliyor. Momo duman adamlarla tek başına savaşmak zorunda çünkü bir tek o kanmıyor onların boş vaatlerine. Kitapta ilginç bir karakter daha var. Sırtında yazı beliren bir kaplumbağa. Kaplumbağanın özelliği geleceği bilmesi . Konuşamıyor ama söylemek istedikleri sırtında yazı olarak beliriyor.
Çok şey anlatıyor bu kitap. Günümüzde çoğu insan da böyle oluyor aslında . Herkes evden işe işten okula. Çoğu insan misafir çekemez oldu çocuklarına bile zaman ayırmayan insanlar var. Kitapta aileler çocuklarına daha fazla harçlık verip daha fazla oyuncak alıyordu. Yeterki benim zamanımı yemesin kendi halinde takılsın diyorlardı. Maalesef öyle. Bazı insanların işine geliyor oyuncağı eline verip odasına yollamak. Kitabın biryerinde şöyle diyordu “İnsanlar zamandan tasarruf ettikçe ,zaman azalıyor” aynen böyle . Zamandan tasarruf ettiğimizi sanarken ömrümüzü hızla tüketiyoruz. Oysa dolu dolu yaşasak hayatı sevdiklerimize zaman ayırarak. Daha çekilir bir şey olurdu bence hayat.
Ayrıca kitapta bir bilmece vardı . Gelecek geçmiş ve şimdi . O bölümü çok sevdim .
Doğru anladıysam kitaptaki bu hikayeler Michael Ende ye bir tren yolculuğu sırada enteresan bir insan tarafından anlatılmış. Kitabın son sözünde yazıyordu. Çok ilgimi çekti.
Okumanızı tavsiye ederim çok şey katacak bir kitap.
·
18 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.