Öykü türünde olduğunu bilmeden başladım kitaba. Neredeyse her hikayenin kahramanları üst komşumuz, sıra arkadaşımız veya sokakta sürekli gördüğümüz bir amca kadar yakın. Tanıdık. Sadece ölüme, acıya, yokluğa alışıyoruz. En kötüsü de bu. Yanımızda olup bitenlere karşı duyarsızlaşıyoruz, hissizleşiyoruz. Coğrafya hem kader hem de keder. İyi okumalar.
