Başka önemli bir olay barbar istilacıların görüşlerini değiştirmişti. İçlerinden bir bölümü putperest kalsa da, azımsanmayacak bir bölümü Hiristiyanlığı kabul etmişti. Ama sonuçları ağır olacak garip bir rastlantıyla, bu din değiştiren Barbarlar Ostrogot, Vizigot, Burgon, Vandal ve daha sonra Lombardlar- Ariusçu olmuşlardı ve Ariusçuluk İznik Konsili’nden sonra sapkınlık olarak kabul ediliyordu. Aslinda Barbarlar 264'te Gotlar tarafından yakalanarak hapsedilen Kapadokyalı Hiristiyanların soyundan gelen "Gotların Havarisi" Ulfilas tarafından Hiristiyanlaştirılmışlardi. "Gotlaştırılan" bu çocuk, gençliğinde Constantinopolis'e gönderilmiş ve orada Ariusçuluğu benimsemişti. Dinini yaymak üzere rahip olarak Gotların yanına dönünce, onları yetiştirmek üzere İncil'i Got diline çevirerek onları birer sapkına dönüştürdü. Böylece dinsel bir bağ olmasi gereken şey aksine, bir anlaşmazlık konusu olmuş ve Ariusçu Barbarlar ile Katolik Romalılar arasında sert savaşımlara neden olmuştur.
Geriye Roma uygarlığının Barbarlar üzerinde uyandırdığı çekicilik kalıyordu: Barbar yöneticiler Romalılardan yalnız kendilerine danışmanlık yapmalarını istemekle kalmadı, öte yandan Roma törelerine benzer uygulamalar yapmaya, konsül, patrici vb. Roma unvanlarını da kullanmaya başladılar. Roma kurumlarına düşmanlık değil, hayranlık duyan bir tutum sergiliyorlardı.
Sayfa 33Kitabı okudu
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.