Sahne.
Bana bakıyor, seyrediyor..
Hani tiyatro sahnesi ve ışıklar çevrili, tek izleyense O...
Naif ve ölçülü ölçüsü, kainat ölçüsü..
Alnım, boncuk boncuk, dilim lal, gözlerimse şımarık çocuğun gözleriyle aynı yerde..
Karşımda işte O aklımı, gönlümü, herşeyimi vermek istiyorum..
Ama dur, neyim var ki?
Madden olsa bu bekleyiş ve ben sahibi olsam bu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.