Kanuni- “ (Acılı) Asıl sen anlıyorsun oğlum beni,sen.(Pencerenin yanına getirir oğlunu,pencereyi açar.) Bak şu görebildiğin kadar,onun ardında göremediklerin...göremediklerinin de ötesi...ondan da öte...Bütün bunlar benim oğlum ve ben rahat değilim. Bir buyruğumla dağı taşı harekete geçirebilirim,deryaları donatabilirim. Dost düşman bana Büyük Süleyman der. Muhteşem Süleyman der,Korkusuz Süleyman der. ( Eğilir,oğlunun başını avuçlarının arasına alır,gözleri içine bakar.) ve ben senin şu masum,şu çocuksu gözlerine korkusuz bakamam...
Sayfa 24 - DT YayınlarıKitabı okudu
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.