Sakallarında gecenin Zemheri Işık’ları yansımıştı gönlümün karanlık odalarında
Penceremi açıp Gökyüzüne baktığım an umutlar birer birer yağıyordu ve tatlı bir tebessüm misafir olmuştu yanaklarıma.
Anladım ki gelmişsin
Ve yine anladım ki
Tüm ruhunun derinliklerine kadar
Hasret vardı senin de evet sen de ölmüş gibiydin özlemiş gibiydin
Hayır bu gibiden ibaret olmamalıydı sen düpedüz özlemiştin.
Cümlelerimin nefesine karışan şiir sokaklarını
O gecenin karanlığında gizli idi ayak izlerimiz
Oysa kimse görmesin bilmesin diye üzerine toprak atmıştık biz,
Tıpkı biten bir sevginin üzerine sessizliğini döktüğün gibi
Öylece habersiz öylece sessiz.
Ama and olsun öyle bir sensiz gideceğim ki
Sen dahi utanacaksın sessizliğinden.
Gizem Canver