Selçuk Aydemir’i tanıyanlar için kitabı anlatmaya hacet yok aslında. Yiğit Özgür karikatürlerinde çok fazla konuşma balonu olur. Her bir balona ayrı ayrı güler, son noktayı koyan balonda ise artık yerlere yatarsınız. Bu kitaptaki kombolarla dolu cümlelerde de aynı keyfi yaşayacaksınız. Ama ben bir hata ettim, kitabı dışarıda okudum. Aman, siz yapmayın. Evinizdeyken, uzatın ayaklarınızı her iki paragrafta bir salın kahkahaları gitsin. Eğer dışarıda okumakta ısrar ederseniz; insanlar size tuhaf tuhaf bakmasın diye, o kısmaya çalıştığınız kahkahalarınız bünyede felaket “kahkaha gazı” yapar. Oluşan gaz da bünyede çok kalamayacağından bir süre sonra dışarıya çıkmaya çalışır ve sonucunda gülme şekliniz değişmeye başlar. “Değerli” gibi gülen biri olursunuz benden uyarması. youtube.com/watch?v=70HSbva... Çok kısık bir sesle, kitap başka bir şey daha diyor. Yüksek sesle söylese, haddini bildirirler korkusu ile belki de. Din var bu kitapta. Ama yaşayan bir din. Basma kalıp kuralların arasına sıkıştırılmış değil. Ne, en son, 28 Şubat sürecinde zirveyi bulan “öcü” bir din; ne de içi mucize propagandaları ile doldurulup cennete business class bir bilet haline getirilen, “amaç” olmaktan çok “araç” olan bir din. Ne balkonlarda yeşil bayrak sallattırıyor; ne de kaçın şeriat geliyor diyor. Burada anlatılan ise; ister inan, ister inanma hepimizin yaşamının parçası olan bir din. Sosyal yaşamımızın her anında bulunan bir din. ( Ben inanmıyorum ki benim dinle işim olmaz diyen kardeşim, lütfen çıkar o kafanı kumdan, kıçın dışarıda kaldığı sürece DNA larına kadar işlemiş kaçamayacağın bir din seninle beraber yaşıyor. Mahalle baskısından falan da bahsetmiyorum, bu sosyolojik bir olgu. ) Niye bu kadar zor, sadece iki sevgiliyi alakadar eden bir ilişkiye saygı duymak diyor. Sevgililer arasında yaşananlar mahremdir anlatılmaz. Anlaşırlar, anlaşmazlar; yolları bir yerde buluşur, buluşmaz… Bu iki sevgili sen ve yaradansın diyor. İkisinin dışında, bu ilişkiye müdahale etmeye çalışan herkes üçüncü kişidir. Ve üçüncünün payına düşenden dolayı kendisine sadece “afiyet olsun” denir, diyor. Sözün özü; Hacı dedesinin, bayramda elini öpen ateist torunun yaşadığı mutluluk gibi bir şey olsun diyor bu din algısı, insanlar arasında. Biri bayram ederken; diğeri, “dedem mutlu ise, bugün en çok bana bayram” desin, diyor.

Liseden ArkadaşlarSelçuk Aydemir · Küsurat Yayınları · 20174,793 okunma

·

16 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Meşrebi Kalender