Sonuçta her halükarda insanı "yapan", imal eden, var eden, çocukluğudur. Büyümek, yetişkinlik, olgunluk, yaşlılık, ihtiyarlık, hepsi boştur. İnsanın varlığını, içinde en merkezi noktaya yerleşmiş bir çocuk yürütür, yönetir, yönlendirir. İnsan, çocuklukta ortaya çıkar ve ömrü boyunca o ortaya çıkışın sonucuna (getirilerine-götürülerine, bedeline, ceremesine) katlanarak yaşar. Çocukluk, insanın var oluşunun temelidir. Çocuk, insani koşulun merkezidir. Çocuk, insanın babasıdır.
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.