Suriye çöllerine doğru çıktıkları uzun yoldan dönmeyi başaran birkaç yüz şanslı Ermeni aileden biri olarak, Konya'da konaklayan tehcir edilmişlerdendik. Bu arada bir milyon ya da daha fazla Ermeni yok olmuştu. Savaşın sürdüğü ve Konya'da kaldıkları 1915-18 arasındaki o üç yılda Ermenilerin yerel müslüman halk tarafından kötü muameleye maruz kaldığına dair tek bir vaka hatırlamadığımı söylemeliyim. Burada Ermenilere hor gözle bakılmadı ya da inançları dolayısıyla bu zulmü hak ettikleri düşünülmedi. Konya, Mevlevi tarikatının merkeziydi ve bu tarikatın üyeleri de açık görüşlü, hoş görülü ve hatta dost canlısı insanlardı.