Halil Cibran'ın okuduğum ilk kitabıydı. Beğendim gayet akıcı, düşündürücü bir kitap. 54 sayfada hayata dair herşeyden bahsetmiş yazar. Sohbet eder tarzda. Arkadaşımla konuşuyorum, o anlatıyor ben dinliyorum hissine kapılmadan edemedim. Bazı cümleleri ikişer kez, üçer kez okudum o kadar hoştu. Böyle Buyurdu Zerdüş'te çok fazla benzettim. Belki de peşpeşe okuduğumdandır.
Yazarın diğer kitaplarını okumak, kütüphaneme katmak için sabırsızlanıyorum.
Keyifli okumalar :)
En Sevdiğim Alıntı :
"Hakikati buldum" değil, "bir hakikat buldum" deyin. "Ruhun yolunu buldum" demeyin. "Kendi yolumda yürürken ruhla karşılaştım" deyin.
