Bozkır, oradan kopup gelmiş her insan için başlı başına bir çekim merkezi. O yüzden nasıl bir bozkır anlatıldığına dair merakım epey hızlı okumamı sağladı. Elbette burada paye bana değil Yeşim Hanım'ın üslubuna ait. Okumaya başlamadan önce roman karakterlerinden Mine'nin yaşı ile ilgili bir eleştiri okumamış olsam, bu duruma takılır mıydım diye düşünmedim değil. Ancak bence 20 yaşında olmasına rağmen 35 yaşında gibi düşünebilen insanlar var ve evet ufak tefek bazı noktalarda sırıtsa da, romanda aktarıldığı kadar iyi yetiştirilmiş bir kızın 20 yaşında da boyundan büyük laflar etmesi veya yaşadığı duygusal travmanın onu bir anda büyütebilmesi ihtimali es geçiliyor bence. Romandaki aşkın bizden yana çok tarafı var. Ancak bozkır gibi delirtici boşluklar böyle aşkları anlatır ve yaşatır. Avrupai süslü aşklarda bu kadar dengesizlik görülmeyebilir ve/veya nefret ile aşk bu denli iç içe geçmiş olmayabilir. Kitabi okurken aşkın ve bu ilişkiyi tetikleyen bize ait toplumsal unsurların hepsinin farkına varmanızı sağlamış yazar. Kendinizi kâh Emin'i, kâh Azad'ı taraf olarak savunurken bulabiliyorsunuz. Kurgunun sürekliliği esnasında ufak bir kopmaya rastladım; ancak üzerinde durmaya değmiyor bile. Okurken roman sizi sardığı için "bırak şimdi onu sonu ne olacak" diyorsunuz. Ha kendime de pay çıkartayım, romandan romana geçiş yapıldığı anda doğru tahmin etmeyi başarmışım kitabın sonunu. Yeşim Hanım daha fazla ve bu kadar uzun ara vermeksizin yazmalı. Türk edebiyatının etkileyici bir kalemi ve bize anlatacak çok daha etkili hikayeleri olduğu ama bunu sakladığını gösterir bir üslubu var. Son söz; tavsiye edilir.

Bozkır, Kuş ve BalıkYeşim Monus · Ötüken Neşriyat · 201760 okunma

·

23 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.