“Sokağa adım atar atmaz giysilerimin etkisiyle gerçekleşen statü değişikliğinden etkilenmiştim. Temasa geçtiğim sıradan insanlar hiç ezilip büzülmüyordu artık.
Ne çabuk! Tabiri caizse, göz açık kapayıncaya dek onlardan biri oluvermiştim. Yırtık pırtık ceketim, mensup olduğum sınıfın nişanesiydi,
ki bu onların da sınıfıydı aynı zamanda. Artık aynı türdendik ve şimdiye dek karşılaştığım yaltaklanmanın, saygılı davranışların yerini yoldaşlığımız almıştı.
Şu fitilli kadife giymiş, atkısı kirli adam bana “Beyim” ya da “Efendim” demiyordu artık. Lakabım “Arkadaş” olmuştu,
diğer kelimede olmayan bir sıcaklık, memnuniyet vardı bunda.”
··
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.