Bir kitabın daha sonuna geldiğim de bir paragraftaki yazının hikayeyi özetlediğini belirtmek isterim...
9 yaşında bir esir kızın hayatından başlayıpta, bir beyefendi'nin hayatıyla devam eden ve de buluşmalarına bir şekilde sahne olan bir "anı" gibi oldu benim için...
-
İnsanın sonsuz ömrüne yoldaşlık ederek bir hatıralar geçidi idi bu. İçinde bulunduğu durumun ağırlığı iyice kendini hissettirmeye başlıyor, acı içinde kıvranıyor ve gördüğü veya düşündüğü şeyler gözlerini kapatıyordu.
-
Ve kitap bitene kadar, nedendir bilmem ama, Kemal Sunal'ın o saf temiz sahnelerinde ki evlerinde buldum kendimi.
Tabii bu o sahnelerin tezatı diyebiliriz.
Fazla uzatmadan ve de Kitabın konusunu daha fazla deşifre etmeden "inceleme" 'me burada son veriyorum. (Mektup yazar gibi oldu bu son bölüm)
- kestik kestik - -
-Abi biz böyle mi anlaştık ya? İncelemenin neresinde yaziyor bu ?
+Kahvesizlik vurdu!
-Kahve getirin Bey Efendi Kadim Bey'e, kahvesi batasıca. Kahvesizlik vurmuş...
Kitabın Dramatikliğini dağıtmak istedim...
Keyfli okumalar dilerim..
