İclal Aydın'ı çok çok eskiden Radikal'deki(gençler bilmez eski bir gazete)köşe yazılarından takip eder ve yazılarını severdim,hatta kesip sakladığımı hatırlıyorum.Tabi o zamanlar evde bilgisayar falan hayal...Seksenler sonu doksanlar başı...Neyse, sonrasında İclal Aydın'la yollarımız kesişmedi.TV programlarını,dizilerini izlemedim,kitaplarını okumadım.Sonra bir gün Bir Cihan Kafes düştü kucağıma,okudum ve okudukça bu ifadeyi,bu yazarı özlemişim dedim...Üç hatta dört kuşağı anlatmış yazar,bir 50'lere gitmiş bir 2000'lere...Sıkılmadan,çok beğenerek bir günde okudum kitabı.Ellerine,kalemine,kalbine sağlık İclal Aydın...