Bunu anlatmak doğru mu bilmiyorum. Çok kişisel bir şey . Çok duygusal. Artık anı olmuş. Kitabın adını ben 'Dört Yanım Puşt Zulası' koymuştum. Ama sevgili kardeşim Ali Özoğuz buna engel oldu. ' Seni 15 yaşında çocuklar , kızlar taparcasına seviyorlar. Sen bununla ola ki burjuvazinin tuzaklarını söylüyorsun. Ama şu da var , o çocuklara saygı duymalısın . Hatta bu adı bir şiirine bile verme , mısra olarak kalsın .'
Düşündüm , Ali 'ye hak verdim. Madem öyle kitabımın adı Hasretinden Prangalar Eskittim olsun dedim .
Şunu da söyleyeyim, başlangıçta 'eskittim ' değildi , 'çürüttüm'dü o sözcük . Yani Hasretinden Prangalar Çürüttüm . Fakat çürüttüm sözcüğünü sevmedim. Her ne kadar doğrusu çürüttüm de olsa sevemedim . O nedenle eskittim dedim.