Birgün babam Abdurrahman ibn Avf orucluydu. Akşam olunca önüne mükellef bir iftar sofrası getirdiler. Sofraya baktı şunları söyledi:
Musab ibn Umeyr Uhudda şehid edildi. O benden hayırlı bir adamdi.
Ama ona kefen bulunamadı. Başı örtülse ayakları ayakları örtülse başı açıkta kalıyordu.
Uhud günü hz Hamza da şehit oldu. O da benden hayırlı idi. Ona da kefen bulunamadı.
Daha sonraları dunyalik her şeye sahip olduk. Şimdi beni korkutan şu:
“ Sakın iyiliklerimizin karşılığı bize dünyada peşin verilmiş olmasın!"
Sonra babam ağlamaya başladı ve yemeği yemedi