BABAM VE BEN (YAŞANMIŞ BİR OLAY)
Benim adim Fatma. 32 yaşında evli 2 çocuk annesiyim, ve ben dün babami kaybettim. Oyle bir aci çöktü yüreğime, oyle bir sanci hissettim ki beynimde; sanki bütün organlarım kanser olmuş ölüm aşamasındaymışım gibi dayanılmaz ağrılar içindeydim. Bu sekilde feryat figan bağıra çağıra ağlarken bir bir komşu yavaşça kulağıma "sağlığında neredeydin? Şimdi böyle kendini yere atman rol gereği mi?" diye soruverdi. Her şey durdu o an. Sahi babam sağken ben neredeydim?
Annem babamın, babam annemin ikinci eşiydi. Ilk eşlerinden sebebi neyse bilmiyorum ayrılmışlar. Annem babamdan 10 yaş kadar genç. Eş dost araya girip bas göz etmişler. 3 erkek kardeşim var biri benden küçük diğerleri büyük. Sağ olsun durumu iyi bir amcam onlara sahip çıktı. İş verdi, ev verdi, en büyüğümüzü everdi. Iki numaraya da kız bakiyordu. Üç erkek kardeşimde annemden geçen irsi sebeplerle biraz bön, pısırık, akıl ve öğrenme seviyeleri düşüktür. Amcam sahip çıkmasaydı toplumda iş güç ve yer edinmeleri mümkün değildi desem yalan olmaz. Şükür ki ben öyle değildim.
Babam çobandı yarı ömrü ağılda gecer, diğer kardeşleri gezerdi. Çobanın sigortası mi olur, belli bir yaşa gelince akli başına geldi. Kardesleri badlarimdan atti. Eksik olmasınlar buradaki firmalardan biri ihtiyacı olmadığı halde onu bekçi olarak işe alıp maaş verdi, emekli olana kadar da sigortasını yatırdı. Tabi bizlerde bu arada büyüdük serpildik.
Haliyle yokluk ve sıkıntı çok. Kafaya da takinca babamın psikoloji bozuldu. Halkın deyimiyle kafayı sıyırdı. Bir kaç yıllık bir tedavi sürecinden sonra eski haline gelmese de yeniden toplumda kabul gördü. En azindan bizim basimizdaydi. Bu arada teyzem olacak cadı gelip gittikçe anneme gaz veriyor "Bu deliyle baş olmaz, bırak git" benzeri şekilde. Annem gazi almadı ama ben iyi doldum ve sonunda annemi de ikna ettim. Konuştuğum bir genç (şimdiki eşim) vardi. Teyzem anneme birini ayarladı; annem ona ben de sevgilime kaçtık.
Babam annemi hiç affetmedi. O da asla dönmedi. Bir zaman sonra beni affetti. Eşimle birlikte maaşını aldığında yanina gider evini, kendini temizler alisverisini vs. yapardik. Maaşının yarısını da cebimize indirir dönerdik. Eşim oyle derdi; hakkımızmış. Son kurban bayramı ziyaretimizde bize bir iş buyurdu. Eşim bunu yanlış anladı ve tartıştılar. Tartıştılar derken eşim çocuk gibi azarladı, o sustu. Altmis kusur yaşındaki o adam sessizce gözünden yaşlar akıttı. Ben mi sadece seyrettim. Hatta biraz da babama ders olur diye sevindim. O yaştan sonra o ders ne işine yarayacaksa. O olaydan sonra yaklaşık üç aydır babama gitmedim. Bir başına ne yapar ne eder merak bile etmedim. Gerçi hakkımız olan maaşının yarısını alamıyorduk ama olsun, özgür ve sorunsuzduk. Ya da duygusuzduk.
Ve dun babam sessiz sedasız yaşadığı dünyadan yine sessiz sedasız ayrıldı. Ben sagliginda yaninda olmadigim gibi olumunde de yoktum. Bana bıraktığı pişmanlık ise dünyadan büyük. Bütün bunları anlatirken icinde oldugum tarifsiz nedamet başıma balyozla vuruyor sanki. Ve komşusunun sözü çınlıyor tepemde.
Sahi babam sağken neredeydim ben?
Uğur UKUT
(Yaşanmış bir olaydır.)
··
5 görüntüleme
Babalar gününüz kutlu olsun.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.