"Her postada uçarsana umutluyum. Kutuya koşarak gidiyorum. Ve hep eli boş, boynu bükük, içi ezik dönüyorum. Bu şartlar içinde iyileşmeme imkân yok. İyileşmek şöyle dursun, gün günden bozuyor, paralize oluyorum. Dün sabah sana küfürlü bir sayfa karaladım, zarfladım, pulladım. Sonra kıyamadım postaya vermeğe, kendimden utandım. Yırttım attım. Nen var? Anlat, yaz bana..."
Ahmed Arif.