“-Biliyor musun Yakup, diyorum. Üzerinde yaşadığın kürenin dörtte üçü sularla kaplı ve sen hiç deniz görmemişsin... Dahası da var, yaşadığın ülkenin üç yanı deniz...
Yakup yüzüme bakıyor
-Boş ver, diyorum. Biz gördük de ne oldu? Dörtte üçü sularla kaplı bir küre üzerinde temiz kalabildik mi? Kirlettik üstelik. Kirletiyoruz. Boş ver Yakup. Senin denizlerin sana yeter. Turna gözlü dağ pınarların var senin. Şu deniz kabuklanma tekne diye düşlerini bindirip çıktığın uzak yolculuklara ben tanığım. Senin yolculuklarını biz şu çokbilmiş hâlimizle haritalarda görsek, ürpeririz. Senin denizlerini haritalarda görsek, boğuluruz. Biz düş yoksulu olduk Yakup. Benim sevgili çocuğum.”
“Hayatı çıplak gözle görmeye tahammülüm yok. Yalın gerçekle yüz yüze yaşayamayacak kadar zayıfım. Sevgisizliğin duman altında sanırım ilk ölecek ben olacağım Yakup.”
“İçimin karanlığına düştüm, içimin karanlığına.”
“Koca bir sessizlik ve yalnızlık akvaryumunun dibine çökmüşüm, boğuluyorum.”
“-İşte böyle Yakup diyorum. İşte böyle yüreğim… Binemeyeceğimiz trenlerin yollarını gözlerdik biz. Sahip olamayacağımız oyuncakların düşlerini kurardık. Hiçbir gerçek, bizim çocuk düşlerimizin önüne geçemedi.”
“Ben bir düş çocuğuyum Yakup. Eski bir rüyanın peşine düşmüş, yitirdiğim deniz kabuklarını arıyorum bozkırda…”
“Öğretmen söylemeliydi ki, uzaya gidemeyecek, uçak uçuramayacak bir oğlu olduğuna üzülüp durmasındı zavallı adam. İnan babama acıyordum Yakup. Kafamdaki şişlere rağmen, kulak mememin yanağıma yapıştığı yerdeki yırtığa rağmen hiç kızmıyordum. Tarifsiz bir suçluluk duygusu içindeydim. Onun acıklı hâli dert oluyordu içime. Bu yüzden ölmeyi bile düşünüyordum. İntiharın hiçbir türüne cesaret edemediğim için aç kalarak ölmeyi denedim kaç kere, beceremedim. O günden sonra bir tek intihar şekli kalıyordu bana. İçimdeki havuza atlayıp boğularak ölmek… Sanırım şimdi onu yapmış durumdayım.”
“Çocuklarım bile benden önce büyüyecekler.”
“Sanat içimizdeki o zaaflar toplamı insanı en saf, en dokunulmamış hâliyle görmek ve göstermek belki de… Bizim içimizde biraz herkes var. Herkesin içinde de biraz biz.”
“Düşlerimizin bir tanığı olmaması ne kötü Yakup, diyorum. Giderek düş gördüğümüzden bile kuşkuya düşüyoruz.”
“Çağdaş adamın hastalığı bu. Özlemini tanımlayamamak.”
“Hayatı yaşamak yerine sayıklıyoruz.”
“Hayatın tümünü bırakabiliyoruz da küçücük bir anını yeniden yaşayamayacak olmanın verdiği hüzne yenik düşüyoruz.”
“-Sayıkladığımız hayattan yaşadığımız hayata uyanacağımız umudunu korumak istiyorum.”
“Hep özlemlerimizle ölüyoruz.”
“Haydi, yum gözlerini. Beğenmediğin, sevmediğin dünyayı göz kapaklarının dışına hapset. Bir jenerik geçir zihninden, bir öykü başlat.”
“Yaşamın kendisi büyük bir öykücü aslında.”
·
85 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.