Bu kitap vefanin kaynaginin sevgi oldugunu gösteriyor. Sevgi varsa vefa da sonuna kadar her şart ve koşulda vardir. Sevgi varsa coban tekeden sut cikarir. Ama yoksa... Iste o zaman inekten bile çıkmaz o süt. Dereler kurur denizlerin dalgaları durur dunya donmez. Akarsular nehirler artık akmaz. Sevgi yoksa vefayı hiç aramayın. Biri vefa göstermiyorsa size, demek ki sevmiyor. Bu kitaptaki karakterlerden çok etkilendim. Özellikle vefakar olandan... Iste dedim insan sevdi mi böyle sevmeli. Yoksa kalbine asla sokmamalı o güzelim sevgiyi. Ve ziyan etmemeli o duyguyu. Seven insan gerekeni herseyo yapar. Çünkü sevgisinin gereğidir bu. Zorlamayla yapmaz. Içten gele gele... ince düşüne düşüne yapar. Koştura koştura emek verir sevgisine de vefasina da. Allah defalı insanlar çıkarsın karşımıza. Amin. Ha son olarak: insan çok nefret edince hayattan kopuyor çok sevince de... O zaman bütün duyguları dengede tutmayı öğrenmeliyiz. Nefretle sevgi dengelenince hayatla da insanlarla da bağımız kuvvetlenir. Yaşama sevinci ya da içten motorlu olma durumu oluşur. Bu da enerjimizin bitmemesi demek. O zaman Efendimiz in dediği gibi islerin en hayırlısı orta olanıdır. Allah bize ölçülü dengeli bir duygu dünyası versin. Amin.

Sevgide Hiç Vefa Yok mu?Emine Şenlikoğlu · Mektup Yayınları · 2006541 okunma

·

20 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.