Nasılda akıyor ömrün her anı
Görmeden baharı görürüz kışı
Hiç rampa görmeden bir ömür boyu
Bir de bakarız ki çıktık Yokuşu
Yıldız gibi kayar çocukluk günler
Geriye dönüş yok yaradan Önler
Şöyle bir nefes almadan bir gün
Bakarsın ki aniden geçmiş o günler
Bir menzile gidiş sonu bilmeden
Saniye geri döndürülmeden
Hazır değiliz der yalvarırız da
Öteki aleme göçeriz birden
Ahh ne kadar mühim şu ömrün sonu
Yalan zannediyoruz galiba bunu
Bir fincan kahve den Yudum içmeden
Bir de bakarız ki içilmiş sonu.