Sustuk. Ondan bu yana kaç yüzyıl geçti? Onun bayram sofrasında biz sıcak odaya kapanmışken, dışarıda kar yağıyordu; sevişen üç insan bir aradaydık. Ben dostunu övmüştüm.
Gölge çok hafif alayla sordu:
"Ne düşünüyorsun hocam?"
"Çook, her şeyi..."
"Ben senin son sözlerini düşünüyorum. O zaman bardağını kaldırıp demiştin ki: 'Hanımcığım, Stavridakis bebekken, yaşlı dedesi onu, dizinin dibine oturtur, öbür dizine Girit lirini dayayıp türküler çalardı; bu akşam onun şerefine içelim: Şans kısmet etsin de, her zaman yine öyle Tanrı'nın dizlerinde oturtsun!' Tanrı senin duanı çabuk kabul etti hocam!"
"Zararı yok," dedim. "Sevgi ölümü yener!"
O acı acı gülümsedi, ama bir şey demedi Vücudunun uyumla çözüldüğünü, karanlığı yokladığını, hıçkırık, iç çekmesi ve alay haline geldiğini hissediyordum.
Ölümün tadı günlerce dudaklarımda kaldı; yüreğim hafifledi. Ölüm bizi almaya gelip de, işimizi bitirelim diye bekleyen ve acelesi olmayan bir dost gibi, tanıyıp sevdiğim bir dost yüzünün aracılığıyla hayatıma girmişti. Beynim ölümün böyle dostça olan işaretini anlayarak yatıştı.
..
Sayfa 345
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.