" düşüncelerim Silviamla birlikte her gece;
Kanat takar o kölelere, gönderirim yanına.
Ah, onlar gideceğine efendileri uçabilseydi de,
Hissiz düşünceler değil, o olsaydı orada!
Ulak düşüncelerim yaslanırken apak bağrına,
Onların efendisi, kralı, ben, kıskanırım
Feleğin layık gördüğü nimeti uyruğuma;
Uşaklarımın kısmetine imrenir, hayıflanırım.
" ne işi var uşakların, efendinin yerinde?" derim
Onları gönderdim diye kendimi lanetlerim."